Mykonos Tour - Your compass for Mykonos Island
Greek
English
Ξενοδοχεία
Ενοικιάσεις Αυτοκινήτων
Κυκλάδες
Bars Clubs
Μύκονος Live
Μύκονος Gay bars
Εστιατόρια
Μύκονος Αγορά
Ομορφιά, Fitness και Sport
Γρήγορο Φαγητό
Σινεμά Μαντώ
Μύκονος Παραλίες
Αξιοθέατα
Μύκονος Videos
Φωτογραφίες
Μουσεία
Εκκλησίες
Μύκονος Χάρτης
Επαγγελματικός Κατάλογος
Γενικές πληροφορίες
Τοπικά Προϊοντα
Βιογραφίες
Μύκονος Νέα
Τα Σχόλια σας
Εορτολόγιο
Μύκονος Ιστορία
Ακίνητα Κτηματομεσιτικά
Υπηρεσίες
Σύνδεσμοι links
MykonosTour.gr
Μύκονος Αναζήτηση
Προφίλ
Βάλτε link
Επικοινωνία
Δήλωση Απορρήτου
Όροι Χρήσης
MykonosTour / Γενικές πληροφορίες / Μύκονος το Νησί των Κυκλάδων

Μύκονος το Νησί των Κυκλάδων

Μύκονος το Νησί των Κυκλάδων

ΜΥΚΟΝΟΣ.

 Ένα από τα νησιά του ΒΔ. πελάγους των Κυκλάδων, βρίσκεται ΝΑ. της Τήνου και Α. της Σύρου, απέχει από την πρώτη 10 ναυτικά μίλια και χωρίζεται απ΄ αυτήν διαμέσου του πορθμού Τσικινά, και  από την δεύτερη 18 ναυτικά μίλια. 

Γεωγραφία. Η Μύκονος έχει έκταση 89,7 τ.χμ. και σχήμα ακανόνιστου τριγώνου που διακόπτεται από ορμίσκους οι κυριότεροι εκ των οποίων είναι του Πανόρμου προς Β. και της Τούρλας προς Δ., όπου και το λιμάνι της Μυκόνου (Χώρας). Τα κυριότερα ακρωτήρια της είναι η Αλεόμαντρα προς ΝΔ., η Αρμονιστή προς ΒΔ. και το Ευρύ προς Α. απέναντι από το νησί Τραγονήσι. Προς τα ΝΔ. της Μυκόνου και σε απόσταση 2 περίπου μίλια βρίσκεται το μικρό νησί της Δήλου, η τόσο ιστορική, δυτικότερα από αυτήν η Ρήνεια. Τα νησιά αυτά σήμερα είναι έρημα και υπάγονται διοικητικά στην Μύκονο. Το νησί της Μυκόνου είναι πετρώδες και χωρίς ομαλό έδαφος, αλλά τα όρη της είναι μετρίου ύψους: ο Ανωμερίτης, προς Α. ύψους 364μ. και ο Βορνιώτης προς Β. ύψους 347μ. Η ψηλότερη κορυφή τους ονομάζεται «Προφήτης Ηλίας». Το νησί έχει ελάχιστο πράσινο. Έχει αρκετούς χείμαρρους, αλλά κανένα ποταμό και μόνο μία πηγή αυτή της μονής Τουρλιανής, που υδρεύεται μέσω φρεάτων. Στα ανατολικά του νησιού, στην Άνω Μερά, υπάρχει μια κοιλάδα. Το υπέδαφος είναι πλούσιο σε κοιτάσματα μαγγανιούχου σιδήρου, χαλκού και γαληνίτη, παραμένουν ανεκμετάλλευτα. Η Μύκονος παράγει αρκετή ποσότητα κριθαριού, σμιγού και μικρή ποσότητα σίτου, λίγα σταφύλια, ωραία σύκα και έχει σχετικά καλή κτηνοτροφία, από πρόβατα και γίδες, από τα οποία παράγεται το περίφημο μυκονιάτικο τυρί γνωστό ως «Κοπανιστή». Τα λίγα οικόσιτα βοοειδή της Μυκόνου που παρέχουν νοστιμότατο κρέας, είναι ονομαστά και περιζήτητα. Στην Μύκονο ήταν  συχνό το κυνήγι των πτηνών, ορτύγων, τρυγόνων κλπ. Το νησί της Μυκόνου υπάγεται διοικητικά στη Σύρο του νομού Κυκλάδων, έχει συνολικό πληθυσμό περίπου 1000 κατοίκων που ασχολείται κυρίως με τον τουρισμό,  την γεωργία, την κτηνοτροφία και την αλιεία. Η πρωτεύουσα του νησιού Χώρα βρίσκεται προς ΝΔ. παραλία του όρμου της Τούρλας ή Τούρλου και είναι έδρα δήμου, περιλαμβάνοντας τα χωριά Αγία Παρασκευή, Aγιος Ισίδωρος, Αργύραινα, Βόθωνας, Βόρειες Πλευρές, Βρύση, Γλάστρους, Δροσοπεζούλα, Λινός, Μαράθι, Μουρζικά. Στο δήμο της Μυκόνου υπάγονται και τα νησιά Δήλος και Μικρά Δήλος.

Τουρισμός και αξιοθέατα. Το κλίμα της Μυκόνου είναι ξηρό και έξοχα υγιεινό, γι΄ αυτό και ήταν κέντρο παραθερισμού. Αληθινά κοσμήματα της είναι οι περίφημοι ανεμόμυλοι, τα «Τρία Πηγάδια», οι μικρές εκκλησίες, όπως η «Παραπορτιανή» και τα κατάλευκα σπίτια της που λάμπουν από καθαριότητα εσωτερικά και εξωτερικά. Ακμάζει επίσης στην Μύκονο η γνήσια λαϊκή τέχνη και ιδίως περίφημα είναι τα υφαντά της.

Με την μέριμνα του Ελληνικού Τουρισμού αναστηλώνεται το τουριστικό ξενοδοχείο «Λητώ» που βρίσκεται υπό κατασκευή (1959).

Έτσι, τη δεκαετία του 60 η Μύκονος είχε ήδη καθιερωθεί ως το νησί των διασημοτήτων. Τις δεκαετίες που ακολούθησαν δεν υπήρχε καλλιτέχνης, πολιτικός, επιχειρηματίας που να μην είχε επισκεφθεί το Κυκλαδίτικο νησί. Αλλά και όλες οι μεγάλες προσωπικότητες του διεθνούς jet set, παραθέρισαν στη Μύκονο.
Πολυτελή ξενοδοχειακά συγκροτήματα άρχισαν να κτίζονται στο νησί προκειμένου να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των υψηλών επισκεπτών του νησιού. Εστιατόρια, νυχτερινά κέντρα και εμπορικά καταστήματα, όλες οι επιχειρήσεις μπήκαν στο χορό της τουριστικής αξιοποίησης.
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ, η Τζένη Καρέζη, η Ελένη Βλάχου, ο Ζάχος Χατζηφωτίου, ο Αριστοτέλης Ωνάσης, η Μαρία Κάλλας, η Τζάκι Κένεντυ  Ωνάση, η Μπριζίτ Μπαρντό, η Ζαν Μορό και η Γκρέις Κέλλυ αποτελούν ένα μικρό δείγμα των διασημοτήτων που επισκέπτονταν τακτικά τη Μύκονο.
Αλλά και οι σημερινοί σταρ δίνουν το παρόν κάθε καλοκαίρι στη Μύκονο. Μάλιστα αρκετοί είναι αυτοί που διατηρούν εξοχικές κατοικίες στο νησί, δείχνοντας έτσι την ιδιαίτερη προτίμησή τους.

Στο Αρχαιολογικό μουσείο της Μυκόνου φυλάσσονται πολλά αξιόλογα ευρήματα από τη Δήλο, Ρήνεια και Μύκονο, ιδιαίτερα η μεγάλη συλλογή κορινθιακών αγγείων, αρχαϊκών και άλλων ανατολικών αττικών και επιτύμβιων ανάγλυφων. Αξιόλογη συμβολή στον τουρισμό του νησιού προσφέρει και το Περίπτερο της Αθηναϊκής Σχολής Καλών Τεχνών.

 

Η "άλλη" Μύκονος της Αθηνάς Βρακατσέλη

www.papaki.panteion.gr/teuxos11/myconos.htm

Όταν παύει ο θόρυβος από τα νυχτερινά κέντρα, όταν τα περισσότερα μαγαζιά κατεβάζουν τα ρολά, τότε ξυπνά η άλλη Μύκονος- η Μύκονος των εθίμων, του πνεύματος, των γλωσσικών ιδιωμάτων και της φύσης. Ήταν πάντα εκεί, μακριά από τα φλας των φωτογράφων.

Κάθε Μάιο γίνονται φοιτητικές εκδρομές στη Μύκονο. Να μιλήσουμε λοιπόν για τη Μύκονο. Αλλά για ποια Μύκονο; Ας αφήσουμε τον αιγαιοπελαγίτικο άνεμο να φυσήξει, να διώξει το μακιγιάζ και τα ακριβά ρούχα αποκαλύπτοντας ένα άλλο πρόσωπο του νησιού. Διαλέγουμε να μιλήσουμε για τη Μύκονο που ζωγράφισαν ο Κεφαλληνός και ο Σπυρόπουλος, που θαύμασαν ο Σεφέρης, ο Καζαντζάκης, ο Καραγάτσης, ο Καμί και ο Λε Κορμπιζιέ. Νησί με ιστορία κοινοτισμού, άφθονη πανίδα, παραδοσιακούς χορούς, που γέννησε τη Μαντώ Μαυρογένους και τροφοδότησε με μύθο και με γλώσσα τη νεωτερική πρόζα της Μέλπως Αξιώτη. Μια Μύκονος που παραμένει ακόμα αθέατη για πολλούς

Ονομασία

Η ονομασία Μύκονος, γνωστή από αρχαία νομίσματα και επιγραφές, αποδόθηκε από την παράδοση σε επώνυμο ήρωα Μύκονο, απόγονο του μυθικού βασιλιά της Δήλου Ανίου, γιου του Απόλλωνος και της νύμφης Ροιούς, κόρης του Διονύσου. Ακόμη ,κάτω από τους τεράστιους βράχους από γρανίτη που είναι σκορπισμένοι στο νησί λεγόταν ότι ήταν θαμμένοι οι Γίγαντες που είχε σκοτώσει ο Ηρακλής κατά την γιγαντομαχία. Σε αυτή την παράδοση οφείλεται η έκφραση "Πανθ" υπό μίαν Μύκονον" με την έννοια "όλα στο ίδιο καζάνι". Παροιμιώδης ήταν και η φτώχεια των Μυκονιατών που διακωμωδήθηκε πολλές φορές σε έργα αρχαίων συγγραφέων, έτσι ώστε η λέξη Μυκονιάτης να γίνει συνώνυμη του φιλάργυρος, πλεονέκτης .

Γλωσσικό ιδίωμα

Ο χαρακτήρας του Μυκονιάτη αντικατοπτρίζεται με μοναδικό τρόπο στη γλώσσα και στα προϊόντα της: στις παροιμίες, στα τραγούδια, στα μαντέματα (=αινίγματα), στις μαντινάδες (=ερωτικά και σκωπτικά λιανοτράγουδα), στις παραλλαγές, στα παραμύθια, στα μοιρολόγια, στα τοπωνύμια και στα εκγωμίατα (=παρωνύμια). Ο Μυκονιάτης, άνθρωπος των ρυθμών και της φύσης, ερωτιάρης, γλεντζές, που αγαπούσε τη ζωή και τον τόπο του συνόδευε τα αριστουργήματα της λαϊκής και δημοτικής παραγωγής με μορφασμούς, χειρονομίες, μιμήσεις και μουσικότητα στην προφορά. Πολλές από τις λέξεις του νησιού είναι απόγονοι των ομηρικών χρόνων, ενώ άλλες αποτελούν ενθύμια των κατακτητών. Παραθέτω ορισμένα δείγματα του γλωσσικού ιδιώματος της Μυκόνου:

Παροιμίες: "Αν ήκουεν ο θεός των κοράκω" θα "χανε ψοφήσ" ούλ" οι γαϊδάροι"
"Η χάρη θελ" αντίχαρη και πάλι χάρη να "ναι"
"Ας με λεν" βοϊβοντίνα κι ας ψοφώ από την πείνα"
Μαντέματα: "Ροφός ρουφά τη θάλασσα κι η θάλασσα το φίδι /και στου φιδιού την κεφαλή καράβι αρμενίζει (Το φυτίλι και το καντίλι)"
"Σεντούκι, σεντουκάτο, σεντεμεντέ γεμάτο /
κι α" λείπει το σεντεμεντέ, αλί στο σεντουκάτο (Το κεφάλι και το μυαλό)"

Γιορτές

Το χειμώνα παύει η εκκωφαντική μουσική των νυχτερινών κέντρων και η βοή από τις φωνές των τουριστών. Ακούγονται παντού τα τραγούδια των ντόπιων, τα οποία συνοδεύονται από τη τσαμπούνα, το σαντούρι, το ακορντεόν και το ντουμπάκι ή μια ζύα οργάνων, συνήθως βιολί και λαούτο. Μέρος του καλοκαιρινού εισοδήματος σπαταλάται στις γιορτές και τα πανηγύρια. Ενδεικτικά είναι τα παραδοσιακά χοιροσφάγια, δηλαδή το τελετουργικό σφάξιμο του χοίρου που εκτρέφεται κάθε χρόνο από μια οικογένεια και που τις περισσότερες φορές εξελίσσεται σε τρικούβερτο γλέντι. Ο νησιώτικος χορός, παμπάλαια συνήθεια του τόπου, δίνει μοναδική ευκαιρία στους Μυκονιάτες να ξεφύγουν από την εμπορικότητα του τουρισμού και να βιώσουν το συλλογικό- κοινοτικό αίσθημα.

Πνευματικές μορφές

Η Μύκονος γέννησε πλειάδα πνευματικών ανθρώπων, πράγμα που ηχεί περίεργα στα αυτιά όσων την έχουν συνδέσει μόνο με τη νυχτερινή ζωή. Δυστυχώς ελάχιστοι από τους πνευματικούς ανθρώπους του τόπου κατόρθωσαν να κάνουν το έργο τους ευρύτερα γνωστό.

Η ηρωίδα του 1821 Μαντώ Μαυρογένους (περ. 1796- 1848) μπορεί να θεωρηθεί ως η πρώτη διανοούμενη του νησιού, αφού στα πλαίσια της προσφοράς της στον Αγώνα έγραψε επιστολές προς τις Γαλλίδες και προς τις Αγγλίδες (1825) ζητώντας την αρωγή τους. Το 1832 οι Μυκονιάτες έστησαν στο Γιαλό την προτομή της.

Ο Θεόδωρος Γρυπάρης εξέδωσε το 1838 το βουκολικό ποίημα "Η βοσκοπούλα του Αιγαίου Πελάγους". Η "Νοσταλγία", το κυριότερο ποίημα του Νικηφόρου Καλογερά (1860-1901), στιχουργού και ζωγράφου, δημοσιεύτηκε στα "Μυκονιάτικα Χρονικά" πολλά χρόνια μετά το θάνατό του. Ο Δημήτριος Κουνενής εξέδωσε ένα αχρονολόγητο βιβλιαράκι 108 σελίδων με στιχουργήματα και πεζά, που ονόμασε "Παληά Τραγούδια". Ο Σπυρίδων Παγανέλης (1852-1993) δημοσίευσε χρονογραφήματα σε αθηναϊκές εφημερίδες και εξέδωσε βιβλία με διηγήματα και ταξιδιωτικές εντυπώσεις: "Οδοιπορικαί σημειώσεις" (1882), "Η αδελφή Μάρθα" (1886) κτλ. Ο αρχαιολόγος Ιωάννης Σβορώνος (1863-1922) οργάνωσε με φαντασία και μεθοδικότητα το Νομισματικό Μουσείο, ενώ άφησε πλούσιο συγγραφικό έργο όσον αφορά στη νομισματική: "Νομισματική και Ιστορία της αρχαίας Μυκόνου" κ.ά.

Ο Γιαννούλης Μπόνης (1878-1960), λόγιος και ποιητής ("Λυρική Σονάτα η Τρίτη", 1932), κατόρθωσε από το 1933 ως το 1935 να εκδώσει τα "Μυκονιάτικα Χρονικά". Η εφημερίδα αυτή είναι ξεχωριστή όχι μόνο γιατί εκεί πρωτοδημοσίευσε κείμενά της η συγγραφέας και ποιήτρια Μέλπω Αξιώτη, αλλά και επειδή ο εκδότης συγκέντρωσε γύρω του ομάδα ταλαντούχων ερασιτεχνών συγγραφέων, οι οποίοι διέσωσαν πολλά από τη λαογραφία, την ιστορία και την παράδοση του τόπου.

Ο Νίκος Μπέρτος, διευθυντής Επιστημών και Καλών Τεχνών του υπουργείου Παιδείας, γενικός γραμματέας στο ίδιο υπουργείο, καθηγητής, έφορος αρχαιοτήτων και επιμελητής του Βυζαντινού Μουσείου, συνέγραψε σχολικά "Νεοελληνικά αναγνώσματα" και μια μελέτη με τίτλο "Τζιότο" (1931). Ο Ιωάννης Μελετόπουλος δημοσίευσε πλήθος ιστορικά και αρχαιολογικά άρθρα, εξέδωσε ιστορικά λευκώματα και ανατύπωσε παλιές και δυσεύρετες σήμερα εκδόσεις. Ο Στέφανος Μακρυμίχαλος δημοσίευσε αρκετά ιστορικά, γλωσσολογικά, λαογραφικά κτλ άρθρα: "Υπολείμματα λατρείας του Αδώνιδος εν Μυκόνω" (1941), "Εμπορικά πλοία της Μυκόνου κατά το 1856" (1960) κ.ά. Ο Βασίλης Κυριαζόπουλος δημοσίευσε ανακοινώσεις, μελέτες, άρθρα και εξέδωσε βιβλία, όπως "Το Λαογραφικό Μουσείο και οι συλλογές του" (1971), τα "Ελληνικά παραδοσιακά κεραμικά" (1984) κ.ά.

Η κορώνα όμως στο πνευματικό στερέωμα της Μυκόνου είναι η Μέλπω Αξιώτη (1903-1973). Από τα έργα της ξεχωρίζουν τα ποιήματα "Σύμπτωση" (1939), "Κοντραμπάντο" (1959), "Θαλασσινά" (1962) και τα πεζά "Δύσκολες νύχτες" (1938), "Θέλετε να χορέψουμε Μαρία;" (1940), "Εικοστός αιώνας" (1946) που μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες, "Το σπίτι μου" (1965) και το κύκνειο άσμα της η "Κάδμω" (1972). Η Μύκονος την τίμησε στήνοντάς την προτομή της στη θέση Απάνω Μύλοι, μπροστά από το σχολείο που φοίτησε και δίνοντας το όνομά της σε δρόμο στη Χώρα.
Τέλος, αξίζει να αναφερθούν ο ουρολόγος Βαρθολομαίος Γκίζης, ο αγιογράφος Χριστόδουλος Καλλέργης, ο αγιογράφος και προσωπογράφος Παπα- Μάρκος Μάρκαρης και ο ζωγράφος Αντώνης Πολυκανδριώτης.

Μουσεία και βιβλιοθήκες

Η Χώρα της Μυκόνου έχει πολλά αξιοθέατα που αξίζουν μια επίσκεψη. Το Αρχαιολογικό Μουσείο στεγάζει μια ενδιαφέρουσα συλλογή ευρημάτων, κυρίως από το ιερό νησί της Δήλου. Εκεί βρέθηκαν πάνω από 2.000 αγγεία που αποτελούν κλασικά δείγματα όλων σχεδόν των κυκλαδικών εργαστηρίων κεραμικής των γεωμετρικών και αρχαϊκών χρόνων. Υπάρχουν επίσης μαρμάρινες επιτύμβιες στήλες με ανάγλυφες παραστάσεις, πολλά έργα μικροτεχνίας, όπλα, εργαλεία, κοσμήματα κτλ.

Το Λαογραφικό Μουσείο είναι από τα ωραιότερα του είδους σε όλη την Ελλάδα, καθώς η Μύκονος ήταν ανέκαθεν πολιτισμένο και ανεξάρτητο νησί, με μεγάλη άνθηση των τεχνών και της χειροτεχνίας.

Τέλος, το Ναυτικό Μουσείο παρουσιάζει τη σχέση του νησιού με τη θάλασσα με σειρά από ομοιώματα πλοίων όλων των τύπων και εποχών, μοναδικές λιθογραφίες, χάρτες κτλ
Θαυμάσιες είναι και οι βιβλιοθήκες της Μυκόνου. Η Βιβλιοθήκη του Αρχαιολογικού Μουσείου, εξειδικευμένη, με πολλές χιλιάδες τόμους και αρχείο παλιών εγγράφων και εκδόσεων που αφορούν στο νησί, η Δημοτική Βιβλιοθήκη με 5.000 τόμους τουλάχιστον, η Βιβλιοθήκη του Ναυτικού Μουσείου με πλούσια βιβλιογραφία και τέλος η Βιβλιοθήκη του Γυμνασίου- Λυκείου με 4.000 τόμους και με εκδόσεις της Λειψίας.

Πετρώματα, πανίδα και υγρότοποι

Οι γυμνοί βράχοι της Μυκόνου κρατάνε πολλούς μικρούς θησαυρούς μακριά από τα μάτια του απλού επισκέπτη.

Το νησί είναι επίπεδο σε σχέση με τις γειτονικές ʼνδρο και Τήνο, έχει σχήμα ακανόνιστο και έκταση 87 τετραγωνικά χμ, ενώ το ψηλότερο σημείο του φτάνει τα 364 μέτρα. Κυρίαρχο πέτρωμα είναι ο γρανίτης. Αισθητή είναι η απουσία δέντρων με τις θαμνώδεις εκτάσεις να περιορίζονται σε ορισμένα σημεία (Πάνορμος, Φτελιά, Καλαφάτης).

Πάνω στους βράχους και στις ξερολιθιές ζει μια μεγάλη αγκαθωτή σαύρα, σήμα κατατεθέν της Μυκόνου περισσότερο και από τους γνωστούς πελεκάνους. Από τη συγκεκριμένη σαύρα, που ονομάζεται κροκοδειλάκι (Agama stellio mykonensis), πήρε το όνομά του και ο κροκόδειλος του Νείλου. Ακόμη, υπάρχουν στην περιοχή μικρότερες σαύρες ή σαυράδες, όπως τις λένε οι ντόπιοι, σαμιαμίδια και η μικρή ιριδίζουσα σαύρα, κλειδί της Παναγιάς ή του Αϊ- Γιαννιού. Τα φίδια της Μυκόνου, το Αγιόφιδο, ο Λαφίτης και το Νερόφιδο, είναι ακίνδυνα για τον άνθρωπο, με εξαίρεση τη δηλητηριώδη οχιά που λέγεται και αστρίτης, δρίτης ή θεριό, με σπάνιες ωστόσο περιπτώσεις απειλητικών για τη ζωή δαγκωμάτων σε ανθρώπους.

Από τα πουλιά που συναντάμε στη Μύκονο αναφέρουμε τον σκορδαλό, την κορόνα, τον σπουργίτη, την πέρδικα, τον ασημημόγλαρο, την καλισακού, το κιρκινέζι, τον πετρίτη, το βαρβάκι, τον Φιλάδελφο και τον σπάνιο Χρυσαετό. Τα μεταναστευτικά πουλιά που έχουν παρατηρηθεί είναι ο λευκοτσικνιάς, ο σταχτοτσικνιάς, πελαργοί, μαυροπελαργοί, χαλκόκοτες και αγριόπαπιες.

Σημαντικοί σταθμοί για τα μεταναστευτικά πουλιά είναι οι παραθαλάσσιοι υγρότοποι του Πανόρμου και της Φτελιάς, οι οποίοι πλημμυρίζουν εποχικά και μεταβάλλονται σε μικρές λιμνοθάλασσες. Οι νεροχελώνες περιορίζονται στον υγρότοπο του Πανόρμου μαζί με χέλια και κέφαλους. Ρέματα και λεκάνες απορροής υδάτων σχηματίζονται σε πολλά σημεία, όπως στην περιοχή του Μαραθιού.

 

MykonosTour Page ID: 99

Φωτογραφίες:

mykonos map

Βίντεο:

Σχετικές σελίδες

Σχετικός Χάρτης:

 
Copyright © 2007-2024 - MykonosTour - George Nazos All rights reserved.
Created & Hosted by Vistoweb