Η Πάρος είναι νησί των Κυκλάδων.
Η Πάρος είναι νησί των Κυκλάδων, δυτικά της Νάξου. Έχει έκταση 195 τετραγωνικά χιλιόμετρα και το μήκος των ακτών της είναι 111 χιλιόμετρα. O πληθυσμός του νησιού, κατά την απογραφή του 2001, είναι 12.853 κάτοικοι.
Διοικητικά το νησι πριν απο την ενταξη του στο σχεδιο Καποδιστριας ηταν χωρισμενο σε 8 κοινοτητες Αρχιλοχου, Μαρπησσας, Ναουσσας, Παροικιας, Κωστου, Αλυκης, Αγκαιριας και Λευκων). Σημερα το νησι βρησκεται κατω απο την διοικηση ενοσς και μονο δημου,δημος Παρου, που εχει εδρα την πρωτευουσα του νησιου την Παροικια.
Δήμος Πάρου
Η σημερινή μορφή του Δήμου Πάρου προέκυψε από τη συνένωση του προϋπάρχοντος Δήμου Πάρου (838 κάτοικοι) με τις Κοινότητες Μαρπήσσης (813 κάτοικοι), Ναούσης (.110 κάτοικοι), Λευκών (72 κάτοικοι), Κώστου (65 κάτοικοι), Αργιλόχου (801 κάτοικοι) και Αγκαιριάς (92 κάτοικοι). Ετσι, ο σημερινός δήμος έχει έκταση 196.308 στρέμματα και 9.591 κατοίκους. Αναζητώντας κανείς την ιστορία του νησιού όλο και πιο πολύ εντυπωσιάζεται από το γεγονός ότι υπάρχει τόση ιστορία σε ένα τόσο μικρό κομμάτι γης. Οπου και αν πάει κανείς, "σκοντάφτει" στις αρχαίες μνήμες. Από όπου και αν περάσει, θα δει εκκλησίες, πολλές εκκλησίες του 16ου αιώνα, αλλά και παλιότερες και μεταγενέστερες, καθώς και περισσότερα από 30 μοναστήρια, εξίσου παλαιά με τις εκκλησίες.
Η Ιστορία του Νησιού
Το 4000 π.Χ. το νησί κατοικήθηκε πρώτη φορά στη διάρκεια της νεότερης νεολιθικής περιόδου, εποχή Homo sapiens! Το 3000 π.Χ. άρχισε η ανάπτυξή του. Το 2000 π.Χ. συνδέθηκε με τη μινωική Κρήτη, ονομάστηκε Μινωίς ή Μινώα και έγινε κέντρο του κυκλαδίτικου πολιτισμού. Αργότερα, ονομάστηκε "Πάρος" από τον Αρκάδα Πάρο, ο οποίος εγκαταστάθηκε στο νησί με τους Αρκάδες που τον ακολούθησαν. Τον 8ο αιώνα π.Χ., όταν έρχονται οι Ιωνες, το νησί αποκτά μεγάλη εμπορική και οικονομική δύναμη για πολλά χρόνια, ενώ ο πληθυσμός του φτάνει τους 120.000 κατοίκους! Αργότερα ήλθαν οι Ρωμαίοι και μετά οι Βυζαντινοί και οι Φράγκοι. Αλλά και οι Ενετοί πέρασαν από την Πάρο το 13ο αιώνα, οπότε το νησί περιήλθε στο διοικητικό έλεγχο του Δουκάτου της Νάξου. Το 1537 ο περιβόητος Μπαρμπαρόσα με τους πειρατές του λεηλάτησε άγρια το νησί. Και έτσι κατεστραμμένη η Πάρος πέφτει στα χέρια των Τούρκων το 1560, για να οδηγηθεί σε πλήρη μαρασμό. Ωστόσο, με τη Μαντώ Μαυρογένους, η Πάρος πήρε ενεργό μέρος στην επανάσταση του 1821. Καθ" όλη την ιστορία της Πάρου, στο νησί αναπτύχθηκαν οι τέχνες και τα γράμματα, αναδείχθηκαν μεγάλοι γλύπτες, ζωγράφοι, ποιητές και φιλόσοφοι. Ενας από τους πιο γνωστούς ποιητές της αρχαιότητας, ο Αρχίλοχος, ήταν Παριανός. Σήμερα Αρχίλοχος λέγεται μία από τις κοινότητες του δήμου. Το περίφημο παριανό μάρμαρο, γνωστό στην αρχαιότητα ως πάριος λίθος, ήταν το υλικό που σμίλεψαν οι μεγάλοι γλύπτες της αρχαιότητας για τα μοναδικά γλυπτά τους, όπως ο Ερμής του Πραξιτέλη, η Αφροδίτη της Μήλου, το άγαλμα της Θεάς Αθηνάς στην Αίγινα, αετώματα ναών, επιτύμβιες πλάκες, ιππείς στην Ακρόπολη των Αθηνών, άγαλμα στη Ραμνούντα, επιτάφια στήλη στην Αμοργό και άλλα πολλά. Ο μεγάλος ποιητής μας Κ.Καβάφης λέει στο ποίημά του "Η συνοδεία του Διονύσου": Ο Δάμων ο τεχνίτης (άλλον πιο ικανό στην Πελοπόννησο δεν έχει) εις παριανό μάρμαρο επεξεργάζεται την συνοδεία του Διονύσου. Ο θεός με θεσπεσία δόξαν εμπρός, με δύναμη στο βάδισμά του... Παροικία ή Παροικιά Πρωτεύουσα του νησιού και έδρα του δήμου, η Παροικία είναι κτισμένη στο ίδιο μέρος με την αρχαία και αποτελεί ένα τυπικό δείγμα κυκλαδίτικου οικισμού. Στενά δρομάκια, παραδοσιακά σπίτια, πέτρινες καμάρες συνθέτουν το σκηνικό στο οποίο ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να βιώσει το παρόν πλάι στο παρελθόν που κάνει αισθητή την παρουσία του μέσα από τα κάστρα, τις εκκλησίες, τα αρχαία ιερά και τα μουσεία. Κυρίαρχη η Παναγία η Καταπολιανή ή Εκατονταπυλιανή, μεγαλοπρεπής παλαιοχριστιανός ναός, αποτελεί το τρίτο κατά σειρά σπουδαιότητας παλαιοχριστιανικό μνημείο μετά την Αχειροποίητο και τον Αγιο Δημήτριο Θεσσαλονίκης. Στο κέντρο της πόλης ανακαλύφθηκε νεκροταφείο του 3ου-4ου αιώνα π.Χ. με σπουδαία κτερίσματα.
Νάουσα
Είναι ο δεύτερος οικισμός σε πληθυσμό μετά την Παροικία. Έχει διατηρήσει την παραδοσιακή της ομορφιά και αυτό την κάνει ιδιαίτερα προσφιλή ως τόπο διακοπών. Βρίσκεται κτισμένη στο βάθος του φυσικού λιμανιού, του δεύτερου της Πάρου ύστερα από αυτό της Παροικίας. Η ονομαστή πλατεία με τους ευκάλυπτους και το παλιό λιμάνι αποτελούν σημεία αναφοράς για τον επισκέπτη. Τα ιστορικά μνημεία που συναντά κανείς στη Νάουσα του δίνουν την ευκαιρία να επικοινωνήσει με ένα κομμάτι της ιστορίας του τόπου. Σημαντικός ο ρόλος της από το 16ο έως και το 19ο αιώνα, οπότε και γίνεται το επίκεντρο του εμπορικού ενδιαφέροντος. Βυζαντινοί, Γάλλοι και Ρώσοι που περνούν από την πόλη αφήνουν σπουδαία δείγματα της κυριαρχίας τους. Εκκλησίες και μοναστήρια του 12ου, του 13ου και αργότερα του 17ου αιώνα κοσμούν την πόλη και γενικότερα την περιοχή. Βρίσκεται βορειοανατολικά και απέχει 10χλμ. από την Παροικία. Από το 1993 η Νάουσα έχει αδελφοποιηθεί με την ομώνυμή της Νάουσα της Ημαθίας.
Ντριός ή Δρυός
Παραλιακό χωριό που στην αρχαιότητα χρησιμοποιούταν ως καταφύγιο των πλοίων των αρχαίων Παριανών, τα οποία προφυλάσσονταν στους νεόσοικους (ορύγματα στο βράχο). Η Χρυσή Ακτή είναι μία από τις μεγαλύτερες και ομορφότερες παραλίες του νησιού όπου, λόγω των ανέμων του καλοκαιριού (μελτέμια), οργανώνεται κάθε χρόνο το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Windsurfing. Βρίσκεται νοτιοανατολικά της Παροικίας και απέχει 26χλμ.
Μάρπησσα
Η Μάρπησσα ή Τσιπίδο είναι χωριό κτισμένο αμφιθεατρικά σε λόφο με πολλές εκκλησίες και μοναστήρια. Βρίσκεται 19χλμ. νοτιοανατολικά της Παροικιάς.
Λεύκες
Το ορεινότερο χωριό της Πάρου, κτισμένο αμφιθεατρικά, είναι από τα ομορφότερα του νησιού, πνιγμένο στο πράσινο. Υπήρξε πρωτεύουσα του νησιού και κτίστηκε στην ενδοχώρα για να αποφύγει τις επιδρομές των πειρατών. Στον κεντρικό δρόμο του χωριού βρίσκονται σπίτια και εκκλησίες του 15ου-17ου αιώνα, ενώ γύρω από το χωριό υπάρχουν μοναστήρια του 17ου αιώνα. Στις κορυφές των γύρω λόφων μπορεί κανείς να δει παλιούς ανεμόμυλους και περιστεριώνες. Βρίσκεται 12χλμ. νοτιοανατολικά της Παροικιάς.
Κοινότητα Αντιπάρου - Λίγη Ιστορία
Πρώτοι κάτοικοι του νησιού ήταν οι Φοίνικες και κατά την αρχαιότητα λεγόταν "Ωλίαρος". Ως Αντίπαρος αναφέρεται πρώτη φορά το 13ο αιώνα μ.Χ. παρά το γεγονός ότι το όνομά της είναι αρχαίο. Αντίπαρος ήταν το όνομα ενός από τους 50 γιους του Αίγυπτου, ο οποίος δολοφονήθηκε από τη σύζυγό του Κριτομύθεια, μία από τις 50 Δαναΐδες. Το 1207 το νησί κατακτήθηκε από τον ανιψιό του Δόγη της Βενετίας, Μάρκο Σανούδο. Στις αρχές του 15ου αιώνα η Αντίπαρος υποχρεωνόταν κάθε χρόνο να δίνει στο Δουκάτο της Νάξου 30 κωπηλάτες, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πρέπει να ήταν πυκνοκατοικημένη. Το 1537 το νησί, όπως και οι υπόλοιπες Κυκλάδες, πέφτει στα χέρια των Τούρκων και παραμένει υπό την κατοχή τους μέχρι το 1770, όταν φτάνει στο νησί ο ρωσικός στόλος των αδελφών Ορλόφ. Το 1774 πέφτει πάλι στα χέρια των Τούρκων, παίρνει μέρος στην επανάσταση του 1821 και το 1830 ενώνεται με την Ελλάδα. Οι λεηλασίες, οι καταστροφές και οι σφαγές ήταν η μοίρα των κατοίκων του νησιού στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων που περνούσε από τον έναν κατακτητή στον άλλον. Παρ" όλα αυτά στο νησί λειτουργούσε γυμνάσιο, στο οποίο πήραν την πρώτη τους μόρφωση πολύ σπουδαίοι άνθρωποι, όπως ο Νεόφυτος Μαυρομάτης, Δεσπότης Ναυπάκτου, και ο διάκονος Ανανίας, ένας από τους μεγαλύτερους δασκάλους του Εθνους.
Η Αντίπαρος Σήμερα
Μοναδική ανάμνηση εκείνων των ταραγμένων χρόνων είναι ό,τι απέμεινε από το σπουδαίο κάστρο που κτίστηκε επί Ενετών περί το 1400 μ.Χ. Σήμερα το νησί έχει περίπου 800 κατοίκους και πολλούς επισκέπτες το καλοκαίρι, που αποζητούν διακοπές χωρίς φασαρία αλλά με ηρεμία και ξεκούραση σε ένα γραφικό περιβάλλον. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το σπήλαιο με τους σταλακτίτες και τους σταλαγμίτες, γνωστό από την αρχαιότητα, στο οποίο μπορεί κανείς να δει ονόματα ανθρώπων που το επισκέφθηκαν πριν από αιώνες.
MykonosTour Page ID: 144